“An Teòlas agus An Togail den Chuideachd – Cùrsa Air Rathad Na Fèisg air Adhart”

Chuidich ar chùl-talaimh a’ chuideachd gach neach-obrach. Bho tòiseachadh gu crìoch, bha an làn-dèidheil seo lann-bhuilleach agus beò.

An toiseach, nì sinn gach neach-obrach còmhla airson tuigsinn agus fàthastadh a-mach tron gmeachan-luchd. Bha sinn uile a’ gabhail pàirt san gmeachan agus bha sinn a’ dèanamh spòrs, agus bha an àite lann-bhuilleach le h-ùrnaigh. Tha sin againn a-nis a’ faighinn an coimhearsnachd agus an spiorad-coimhearsnachd den luchd.

An dèidh sin, sheas sinn a-mach airson guthainn eadarraichte a dhèanamh a-muigh.

Ann am measg nan gnìomhan a-muigh, thug sinn ceum air fhèin agus thug sinn cuideachd ri mòran trobhadan. Dh’fhàg gach duine aig a phàirt as buileach agus chaidh sinn a-steach gu h-àrd. Chan robh seo ach a’ feabhsachadh airson an dèidh-thalaimh agus airson ar n-ùghdarachd-fhèin.

Aig ceann an latha, bha sinn a’ coimhead air cinneamh fheàrr is a’ caint mu obair is beatha. Ann am meadhonan-taobhachd neo-ghluaiseach, chaidh againn a chèile nas fheàrr a chanain is a’ bhuidhneachd againn a dhearbhachadh. Bha sinne uile gu math sona agus cha robh sinn a’ feum leis.

Thug seo dhuinn cuimsean neo-shoillseach. Cha do chuir a-mach ach an cumail againn ris a’ chruinneachadh timcheallach, ach chuir e freagairt againn don obair cuideachd. Tha sinne a’ cumail an t-solais seo agus an t-ùr-ghnìomhachd agus a’ cur ri leas-bheatha an taigh-còmpanaidh.